prof. dr hab. arch. Aleksander Grygorowicz to osobowość prawdziwie renesansowa: planista, urbanista, architekt, naukowiec, dydaktyk, malarz, rysownik. Urodził się na Wołyniu, który pod koniec wojny musiał opuścić w obawie przed pogromami ludności polskiej oraz zbliżającym się frontem. Kilkoma etapami, między innymi przez Lwów, dotarł do Krakowa, w którym w latach 1945 - 1950 studiował na Wydziale Architektury Akademii Górniczo -Hutniczej. Projekt dyplomowy wykonał pod kierunkiem profesora Tadeusza Tołwińskiego. W Krakowie też rozpoczął działalność zawodową, pracując kolejno w kilku biurach, był współautorem: Planu Ogólnego Jaworzno -Dąbrowa, Jaworzno -Podwale oraz osiedla Trzebinia. Z Krakowem i tamtejszą Politechniką związane były także ważne etapy kariery naukowej: rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem profesora Wiktora Zina, oraz praca habilitacyjna uhonorowana nagrodą PAN. W 1969 roku, wówczas doktor Aleksander Grygorowicz rozpoczął prace na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Od 1976 profesor związany jest z Politechniką Poznańską. Wykładał tam historię architektury powszechnej, kierował Zakładem Planowania Przestrzennego i Projektowania Wsi, pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu oraz Prodziekana Wydziału Budownictwa Lądowego. Profesor jest promotorem kilkunastu prac doktorskich, recenzentem licznych prac i rozpraw naukowych. W 1992 roku Aleksander Grygorowicz otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od roku 2010 jest wykładowcą Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, kierownikiem Pracowni Planowania Przestrzennego. Działalność profesora ma niezwykle szeroki, interdyscyplinarny i ponadregionalny charakter. Realizacje znajdują się w Małopolsce, Górnym i Dolnym Śląsku, Mazowszu, Wielkopolsce i wschodzie Polski. Twórczość obejmuje wspomniane projekty osiedli mieszkaniowych, plany zagospodarowania przestrzennego, projekty konserwatorskie, liczne prace naukowe poświęcone min. architekturze i urbanistyce średniowiecznej, historii architektury cerkiewnej, zagospodarowaniu przestrzennemu oraz kształtowaniu krajobrazu. Jednak najbardziej podziwianymi dziełami profesora Grygorowicza sąświą tynie prawosławne i zespoły sakralne: cerkiew Podwyższenia Krzyża Świę tego w Jałówce, sobór Ducha Świę tego w Hajnówce, rozbudowa cerkwi Ś w. Michała Archanioła w Bielsku Podlaskim, plebania z kaplicą w Siemiatyczach, oraz rzymsko -katolicki dom rekolekcyjny w Wesołej pod Warszawą z polichromiami Jerzego Nowosielskiego. Wszystkie są wybitnymi działami architektonicznymi: cerkiew w Hajnówce została wyróżniona w 1981 roku nagrodąŚwiętego Brata Alberta, cerkiew w Jałówce w 2003 roku wpisano do rejestru zabytków.